در اين شماره:
مردم ما جان میدهند و استقلال نمیدهند
اشتباهات یک قهرمان
استقلال در دیروز، امروز و فردا
چگونگی و حفظ استقلال و تماميت ارضی
اّيا دمشروطه غوښتونكو لازم درناوی شويدی؟
برگي از قاموس جنايت
پاداش جنایتکاران
افتتاح شوراي شهروندان تالقان
جريان توزيع نمرات رهايشی در ولايت لوگر
آزادي (شعر)
كانديدان ولسي جرگه در جاغوری


صفحه ورودي


شماره ۱۴ (سنبله ۱۳۸۴- اگست ۲۰۰۵)


برگي از قاموس جنايت

جنايت ميهن فروشان در باميان

م. کاوه


تهاجم روسها و کودتای ننگین هفت ثور از همان آغاز با خشم و نفرین مردم آزاده‌ی کشور ما همراه شد. مردم ما هنوز هم که هنوز است خاطرات قتل عامهای وحشتناک رژیم های خلق و پرچم را بخاطر د اشته تمام عملکرد های ظالمانه و خصایص استبدادی شان را که توام با دستگیری های غیر قانونی، اعدام های بدون محاکمه و شکنجه های روحی و جسمی بود، از یاد نبرده اند.

سالهای۱۳۵۷ – ۱۳۵۸که به اشغال نظامی کشور ما توسط استعمار گران روس انجامید سطوح مرتفع مناطق مرکزی را به صحنه جنگهای ملی و ضد روسی مبدل نمود. خطر وابستگی به همسایه شمالی، روشنفکران فر هیخته هزاره را وادارکرد تا،با پیوستن شان به نهضت های ملی و دموکراتیک، دست به یک سلسله اقدامات مخفی و میهن پرستانه بزنند. که در نتیجه این اقدامات آزادیخواهانه، سه تن آنان که اعضای یک فامیل و با هم برادر بودند به شمول یکتن از بستگان شان توسط سید داود مصباح والی اسبق رژیم "خلق" در بامیان شناسایی و دستگیر شده بعد از انتقال به بالاحصار کابل و اعمال شکنجه های وحشیانه جام شهادت نوشیده به جاویدانه ها می پیوندند:

۱-سید حسن ولد سید محمد رضا مشهور به عیسی خان مسکونه یکاولنگ

۲-سید علی ولد سید محمد رضا مشهور به پیشتاز مسکونه یکاولنگ

۳-سید محمود ولد سید محمد رضا مشهور به شفق مسکونه یکاولنگ

۴-سید محمد ولد سید میرزاحسین مشهور به فیروز بهاری مسکونه یکاولنگ

از کودتای خونین هفت ثور ۲۷ سال میگذرد. با آنکه با گذشت زمان رسوایی های بی حساب آن رژیم های مزدور، آشکار تر شده رفته و مورد قضاوت منصفانه مردم ما قرار می گیرد، آنچه که مایه بسی تعجب است چشم در آیی عده‌ای از خلقی ها است که با سوء استفاده از فضای باز سیاسی کشور بار دیگر در محافل سیاسی و حلقات روشنفکری ظاهر شده خود را با این پندار که گویا مردم ما آن گور های دسته جمعی و پولیگونها را از یاد برده اند، کاندیدا ی انتخابات پارلمانی معرفی نموده تلاش دارند تا دستان خون آلود شان را با دستکش های جنایات ۸ ثوری ها پنهان نمایند.

در شرایط حساسیکه کشور ما به سوی انتخابات شوراهای ولایتی و پارلمانی به پیش میرود مردم ما این سوال اساسی را از کمیسیونهای مستقل حقوق بشر و انتخابات پارلمانی می پرسند که آیا کسانیکه تا دیروز مردم مارا جوقه جوقه راهی زندانها و پولیگونها نموده بشکل غیر انسانی بقتل میرساندند، چرا جنایات شان را جدی تلقی ننموده مهر سکوت بر لب دارند؟