سوء استفاده از عقاید مذهبی مردم در انتخابات پارلمانی

یکی از هموطنان ما بنام انجنیر غلام حیدر اخگر که فرد روشن و مورد قبول مردمش بود از ولسوالی شولگر ولایت بلخ به ولسی جرگه کاندید شد. اخگر که سرشار از روحیه خدمت به مردم اما از لحاظ امکانات مادی فقیر است بنابر درخواست مردم آن محل کاندیدای پارلمان گردید و برعکسِ اکثر کاندیداهای دیگر ده هزار افغانی تضمین در دفتر انتخابات و مصارف کمپاین وی را همان مردم جمع آوری نموده بدست خود مصرف نمودند. انجنیر حیدر توانسته بود تنها ۲۰۰۰ قطعه پوستر سیاه و سفید برای خود طبع نماید اما مردم آنجا بدون اطلاع وی پوسترهای رنگه برایش طبع نموده بودند. محلي که اخگر از آنجا کاندیدا شده بود حوزه‌ی انتخاباتی آقای سید علی جاوید قومندان حرکت اسلامی افغانستان (مربوط شیخ آصف محسنی) نیز بشمار می‌رفت که طبیعتا رای مردم، عمدتا بین این دو کاندیدا تقسیم می‌گردید.

از اینرو مخالفین آقای اخگر به دسیسه‌ی غیر اخلاقی و نهایتاً غیراسلامی متوسل شدند. آنان برای حفظ آراء مردم به نفع خویش مذهب را که باید تنها برای نزدیک شدن به خداوند وسیله میشد، به وسیله‌ای در رسیدن به پارلمان به کار بردند. آنان از مذهب سوء استفاده کردند تا کاندیدمورد نظر شان به پارلمان راه‌یابد.

این چنین سوء استفاده از عقاید مردم نه اولین است و نه هم آخرین خواهد بود. متأسفانه تاریخ کشور ما بارها همچو مواردی را به‌یاد دارد که از مذهب سوء استفاده می شود. شاه شجاع را شجاع الملت والدین نامیدند، امیر عبدالرحمن، جنایاتش را با فتوا های دینی توجیه می‌کرد، برای واژگونی اعلیحضرت امان‌الله خان از دین سوء استفاده شد، بچه‌ی سقاء را خادم دین رسول‌الله نامیدند،حاکمیت خون بار نادرشاه را با استفاده از دین توجیه کردند، دولت های تره‌کی، امین، ببرک و نجیب نیز تلاش کردند با استخدام یک عده ملاهای مرتجع از دین سوء استفاده کنند. در دوره‌ی جهاد هر جنایت و انشعاب "رهبران" را با سوء استفاده از دین توجیه می‌نمودند قتل ۶۵۰۰۰ کابلی، ویرانی شهر کابل و انجام دادن موارد متعددی از کشتارهای دسته جمعی زیر عنوان اعلای کلمت‌الله صورت گرفت و طالبان نیز برای توجیه جنايات شان از عقاید مذهبی و دینی سوء استفاده نموده و هنوز هم با سوء استفاده از همین شعایر به تخریب کشور و کشتار هموطنان ما می‌پردازند.

جریان سوء استفاده‌ی مورد بحث ما، طوری بود که ظاهرا مخالفین اخگر از مرجع تقلید شان یعنی آقای "آیت‌الله شیخ محمد آصف محسنی" برای تعیین وکیل انتخابی خود، که چگونگی آنرا قانون اساسی کشور و قانون انتخابات بدون هیچگونه ابهام توضیح نموده و آیت الله هم آنرا تایید نموده است، کسب تکلیف می‌کنند و ایشان نیز فتوای به نفع قومندان سابق خود صادر نموده به "تعیین تکلیف" !!؟ می‌پردازند.

در برابر این عمل، هیچ عکس‌العمل از هیچ منبع به مشاهده نرسید، نه "کمیسیون مستقل انتخابات"!؟ اقدامی کرد، نه حقوق بشر و نه هیچ نهاد مدنی یا غیر مدنی دیگر.

بعد از صدور فتوا، طرفداران موترسایکل سوار علی جاوید به تاریخ ۲۵ سنبله، زمانی که کمپاین انتخاباتی رسما خاتمه ‌یافته بود ورق فتوا در دست خانه به خانه‌ی شولگر گشته به مردم ابلاغ نمودند که "آیت الله به کرزی گفته اخگر را از لست خط بزند، هرکس به اخگر رای بدهد رای او می‌سوزد. اخگر ضد ولایت فقیه است و هرکس به او رای بدهد نمازش قبول نمی‌شود". اخگر به دفتر یوناما شکایت میکند، و آنان هم نسخه می‌دهند که "شما نیز دسته‌ی موترسایکل سوار را آماده نموده به محل هايي كه طرفداران علی جاوید رفته اند بفرستید تا به مردم بگویند که آنان دروغ گفته اند".

در نتیجه‌ی این دروغ گویی ها، سوء استفاده از مذهب و "صدور فتوا"؟! علی جاوید به پارلمان راه می‌یابد و اخگر با کسب ۳۰۰۰ رای در خانه می‌نشیند.