مسئلهي جنايتكاران جنگى طى ۲۵ سال كذشته از اهميت خاصي برخوردار ميباشد كه ايجاب مينمايد بطور جدي طرح و پيگيري گردد، زيرا:
۱) گسترگى بعد جنايت كه كران تا كران وطن سوختهى ما را در بر گرفته است؛
۲) تمامي اقوام ساكن افغانستان از اين ناحيه متأثر شده اند نفرت بين اقوام را دامن زده و وحدت ملي را خدشه دار نموده است؛
۳) زنان به مثابهى آسيب پذير ترين قشر جامعهي ما زيان هاى رواني و جسمي ديده اند؛
۴) جنايتكاران جنگى اكثراً در كشت، توليد و قاچاق مواد مخدر به طور آشكار و پنهان دست دارند چندين دليل ديگر نيز ميتواند تذكر يابد كه جدي بوددن و اهميت تعقيب آنانرا ثابت سازد.
حزب همستگى افغانستان باور كامل دارد كه محاكمهى جنايتكاران جنگى طى بيست و پنج سال گذشته نه تنها قسميكه آقاى لودين بيان داشته اند، "پيچيده" و "ناممكن" نيست بلكه سود هاى آتي را نيز در بر دارد:
۱ – اعتماد متقابل بين اقوام مختلف را بهتر نموده در تأمين وحدت ملي نقش قابل توجهى خواهد داشت؛
۲ – اعتماد مردم بر ارزش هاى دموكراسي بيشتر گرديده با قدم هاى استوار به سوى آينده گام زن مىشود؛
۳ – درجه اعتبار افغانستان نزد جهانيان رو به بهبود مى نهد و سؤ استفاده از پول هاى بازسازي كمتر ميگردد.
اينكه چرا آقاى لودين سخنگوى رياست جمهوري حقايقي را كه اكثريت مردم افغانستان به آن معترفند، چيزييكه در گزارش "كميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان " نيز قسماً انعكاس يافته است، ناديده گرفته و به يك بيان بسيار سطحي قضيه محاكمهى جنايت كاران جنگى را "پيچيده" و حتا "ناممكن" ميداند، بايد بر مردم هويدا سازد.
اما جواب اين چرا نزد همبستگى غژ روشن است:
بر رأى اعتماد بيش از چهار مليون انسان دردمند افغانستان تكيه نشده است، ورنه قضيه پيچيده نمىشد!!