په دي وروستيو ورحگو كي د انتقالي اسلامي دولت رييس فرمان وركؤ چي تگولي شخصي مليشي بايد له منحگه ولاؤي شي او كه نه نو هغوي باغي كگنگل كيإي او سخت چلند به ورسره وشي. كه چيرته دا خبره په رشگتيا هم جدي واوسي د شاباش او هركلي وؤ ده، خو هغه وخت چي لومؤي مليشه تعريف او بيا فرمان تشريح شي.
كه له مليشه خگخه مراد هغه ألي تگپلي وي چي يو حگاي بل حگاي غلچكي بريدونه كوي، خگو ميإي او پسونه غلا كوي او يا يي يو دوه كسه بنديان كؤي وي، شگكاره ده چيگ په فرمان كي د خوشحالي حگاي نه پاتي كيإي، عملي پايله به يي، هم د حگان او هم د خلكو له تير ايستلو پرته، بل خگه نه وي. خو كه مقصد له مليشه خگخه د هغو لويو شگامارانو په كگونأو كول وي چي فرقي تالا كوي، وزيران مقرروي، ولايتونه تالا كوي او د دولت رييس ته د حگغلولو كگواشگونه كوي، په سل هاو كسان د اكسيجن بندولو له امله كانتينرونو كي وژني، حگانته يي شخصي تگوپكمار چارواكي ساتلي او په شگكاره أول يي ملاتؤ كوي، وزيران وژني، لاجورد او زمرد تالا كوي، د معينانو په كور وسله وال بريدونه كوي، كانتينرونو كي يي خلك نيني كؤي او په سرونو كي يي ميخونه ورتگك وهلي، فرمان په رشگتيا د قدر او درناوي وؤ دي.
يواحگي په دي صورت كي د خلكو، له لاسه وتلي اعتماد، بيرته تر لاسه كيداي شي او راتلونكي ژوند ته د دوي په زؤونو كي د سوكاله ژوند تحقق موندلو هيلي راپاروي.
سربيره پر دي چي د دولت دوه نيم كلن چلند د لومؤي امكان تاييدونكي دي خو كه يي دوهم چلند په پام كي وي، په نيك فال يي نيسو او برياليتوب ورته غواؤو.