دا چيگ خداى (ج) زمونإ خلكو ته د كوميگ كگناه سگزا وركوي په خپله شگه پوهيإي خو أير خگه چيگ پيشگيإي د بنده له عقله پورته خبريگ دي. داسيگ شگكاريده چيگ د سردار داوود سرته سد (عقل) ورغلى دى چيگ يوناخگاپه د غوايي رمباؤيگ پورته شويگ. داوودخان خگه چيگ په لسكگونو زره انسانان ييگ تر پشگو لانديگ كؤل او پردي خگه چيگ خپل تربرونه ييگ هم وحگپل. يو په بل پسيگ ييگ په وخت او بيگ وخته سوتگيگ (فرمان) واچوليگ.
خگه موده واوشگته چيگ غوايي ته خداى زوى وركؤ. خو كاشكيگ كه ييگ نه واى وركؤاى. د غوايي مشر زوى د ساديزم په تگاكو اخته وو. د اسپانييگ د غوايي په خگير په سريگ تگوتگيگ مين وو او پرله پسيگ ييگ د شگكرونو كگوزارونه پريگ كول. لومؤى ييگ د خپل پلار خيتگه وشلوله او بيا ييگ شاوخوا بريدونه پيل كؤل. د لسكگونو زرو وژل شوو شمير ييگ سلكگونو زرو ته ورساوه. ديارلس زره انسانان ييگ په نوم ليكلي تر خاورو لانديگ كؤل او په هسك اّواز ييگ ويليگ چيگ يوازيگ دوه مليونه خلك په ديگ هيواد كيگ كافي دي، نور به يا مري او يا به حگي.
د قادر روباه زوى ته ييگ خوله جينكگه او د سپيإمو په كشولو ييگ شروع كؤيگ وه چيگ د مرغومي شگكر ييگ په خپليگ خيتگيگ ورننوت او د نيستة كنديگ ته ييگ وغورحگاوه.
دا حگل بيا، مرغومى په ترپكو شو، بد شگكرونه ييگ لرل، زشگت أير مركگونه ييگ وكؤل. د مؤو شمير ييگ له سلكگونو زرو خگخه تر مليون پوريگ ورسول، تل به د قطبي خرس (ايإ) په اوإو سپور كگرحگيده، حگكه يييگ له انسانانو سره كلي او كورونه هم وران كؤل، په مليونونو خلك د ده له ويريگ نورو هيوادونو ته وتشگتيدل.
خگه موده ييگ واؤوله چيگ د خرس لنكگون راغى. د درد په وخت كيگ ييگ مرغومى تر اؤخ لانديگ وحگاپه چيگ بيا ييگ ساه وركؤه. په هر صورت خرس ته خداى د "كگاو" په نوم زوى وركؤ. د ده روزنه له زيإيدو د مخه د "خاد" په وژنتون كيگ تر سره شويگ وه. په مركگ ژوبليگ كيگ تر هيچا هم كم نه وو خو غتگه پلتري ييگ ووهله او ويليگ ييگ چيگ ما خو هيخگ هم نه دي كؤي. مكگر بيا ييگ هم خپل عادت پر حگايگ كاوه او كله نا كله ييگ د خپليگ مور په شان خلك وژل او كورونه ييگ ور ورانول. خگه موده وروسته خرس خپل كور ته ستون شو او "كگاو" ييگ يوازيگ پريشگود. "كگاو" أيريگ هليگ حگليگ وكؤيگ چيگ په غوجل كيگ حگان ته هميشنى حگاى جوؤ كؤي. بريالى نشو، حگكه چيگ وطن ييگ أير لؤلى وو. نو، له ديگ امله خو هيچا هم د ده د شتون او خگرا پلوي نه كوله. همدا وو چيگ د يوه "غوايي" لمن، بل غوايي ورتگوله كؤله.
دا حگل بيا غويى د سپينو وريو او پسونو په بنگه راشگكاره شو، د "كگاو" حگايگ ييگ ونيو. خلك له خوشالة په جامو كيگ نه حگاييدل. هره خوا د وريو او پسونو د راتللو زيرى و. د خلكو خوليگ له خندا او خوشالة نه تگوليدليگ. تگولو په خوشالة سره ويليگ "حگار تر ديگ غوايي چيگ ورى ييگ زيإولى دى". تگولو خلكو د سوليگ او سوكالي له پاره د كوترو لار خگارله، سرونه ييگ هسك او ستركگيگ ييگ رنگيگ نيوليگ ويگ چيگ يو ناخگاپه ييگ ستركگيگ له خاورو أكيگ شويگ. په لومؤي سر كيگ خو فكر كيده چيگ بل چا به خاوريگ ورشيندلي وي. خو چيگ لإ لإ ييگ ستركگيگ خلاصيگ شويگ وييگ ليدل چيگ "وري" په خپل مينحگ كيگ، يو له بل سره جنكگيإي، توريگ كرغيؤنيگ خگيريگ ييگ دي او غتگ غتگ غاشگونه او خگيروونكي پنجيگ (خپؤيگ) ييگ د يو بل د داؤولو له پاره نيولي دي. او بيا ييگ وليدل چيگ د كابل په ديوالونو ليكل شوي وو: "هفت خر تان را بگيريد، يك گاو ما را بدهيد!". خلك اريان پاتي وو، حگكه وييگ ليدل چيگ غواييي ليوان زيإولي دي. پرله پسيگ اعلانونه كيدل چيگ: تيرو ٢٥ كالو كيگ ستاسيگ نكاح سميگ نه ويگ، بايد دوه حگليگ نكاح وكؤى؛ لمونحگونه مو د قبليگ پر حگايگ، بل لوريگ ته كؤي دي، بايد لمونحگونه
بيرته وكگرحگوى؛ بايد تگول شگار وران او تادواوونو ته ييگ لمر وركؤل شي. خگه موده لا تيره شويگ نه وه چيگ په رشگتيا ييگ هم تگول شگار په كنأوالو بدل كؤ، ٦٥٠٠٠ كسان ييگ ووژل. بيگ شميره خلك چيگ لا تر اوسه نه وو بيگ حگايه شوي، بهرنيو هيوادونو ته وتشگتيدل او تكه توره شپه ييگ جوؤه كؤه. تياره، ورحگ په ورحگ زياتيدله، تر خگو چيگ له غوجليگ اّواز راپورته شو: هاغه دى د "سوليگ" كوتريگ راغليگ، نور به جنكگونه ختم شي او نوى ژوند به پيل كوو. خلك حگير شول، غوإونه ييگ ونيول او واييگ وريدل چيگ د غليم له لوريگ د غؤمبا اّواز اوريدل كيده، اّواز شيبه په شيبه د دوي خواته رانژديگ كيده. د خلكو تر منحگ د ويريگ او اميدونو احساس يو حگايگ راوپاريده، حگكه چيگ يو حگل په وريو او پسونو تيروتلي وو او داحگل له كوترو هم ويريدل. يو بل سره به ييگ په كرار كرار ويل چيگ د كوترو خو غؤمبا نه وي، دا خگه أول كوتريگ دي؟ چيرته به چيگ د "كوترو" سيل راورسيد، سمدلاسه به شرمشگان وتشگتيدل، خلك تگول حيران پاتيگ وو. چا به كوتريگ له "ابابيل" سره پرتله كوليگ، چا ته به د خدايگ (ج) غضب بريشگيدليگ او چا به هم كگوته تر غاشگو لانديگ چيچله.
په تگول هيواد كيگ چوپه چوپتيا شوه. تا به ويل چيگ تگول وطن په هديريگ بدل شوى دى. د "سوليگ كوترو" به په يويگ سيميگ اور ولكگاوه او په بليگ سيميگ كيگ به ييگ تگول نارينه له يوه پلوه ووژل. د چا به ييگ سر غوخگ كؤ او د چا به ييگ لاس او پشگه. د علم او پوهيگ پر ضد "جهاد" پيل شو. له يويگ مخيگ ييگ د خلكو په شؤلو، د شگحگو په پلورلو او د هيواد په ورانولو شروع وكؤه. هريگ خوا ته توريگ وريحگيگ كگرحگيدليگ، د تندر اّواز اوريدل كيده او د بريشگنا خگؤيكو به په هر خگه اور لكگاوه.
كله چيگ د بريشگنا خگؤيكه د كوترو د خاوند كور ته ورسيدله، په غوسه ييگ كؤ. هوا ييگ واخيستله، خپل نس او پؤپوس ييگ وپؤساوه او بيا ييگ په يوه "پو" د "سوليگ كوتريگ" داسيگ په هوا كؤيگ چيگ تا به ويل خوب وينم.
دا حگل،"خاوند" په خپله راغى. هوأ ييگ وكؤ چيگ دا وران ويجاؤ وطن به له سره جوؤوي او بيا به شرمشگانو او د "سوليگ كوترو" ته د خلكو حگورولو او هيواد ورانولو اجازه ورنكؤي مناسب بيرغ ييگ راواخيست خو مجلسي "پيشو" ييگ هماغه پخوانى شرمشگ او د خولة نشان يگيگ كوتره ده.
